Sú tilfinning vaknar þegar gengið er inn eftir Steinholtsdal í Þórsmörk að þetta sé einn af þessum týndu dölum í þjóðsögunum þar sem höfðust við forynjur og útilegumenn. Þetta er gönguleið sem er svo nærri veginum inn í Þórsmörk að undrun sætir að hún sé ekki svo fjölfarin að þar hafi myndast göngustígur. En kannski er hún einfaldlega of nálægt alfaraleið til að nokkur gefi henni gaum.
Nú þegar það fer að verða æ betri hugmynd, með hækkandi sól, að bregða sér inn í Þórsmörk er full ástæða til að mæla með Steinholtsdal sem viðkomustað á leiðinni.
Leggið bílunum úti í kanti hjá stóru steinunum úr hamfaraflóðinu 1967 eftir að farið er yfir Steinholtsá og gangið upp með ánni og fyrir ranann sem myndar svokallaðar suðurhlíðar. Þá blasir dalurinn við í allri sinni dýrð.
Stóru grjótin sem eru þarna á víð og dreif eru úr fyrrnefndu flóði en þá féll gríðarleg bergfylla ofan á Steinholtsjökulinn sem myndaði sprengingu sem mældist á jarðskjálftamælum í Vík í Mýrdal. Talið er að bergfyllan hafi verið 15 milljónir rúmmetra bergefnis og að sprengingin við fall hennar ofan á jökulinn hafi brætt um 175 milljónir rúmmetra íss sem bættist í flóðvatnið en auk íssins var lón við jökulsporðinn.
Hólarnir innst í dalnum eru ekki jökulruðningar heldur skriðuefni úr flóðinu enda er ekki að finna á þeim neinar jökulrákir.